To «σχεδόν» της συναίσθησης

Από την εισαγωγή της εκπομπής της 1ης Απριλίου, 2020

Καλημέρα, καλώς ορίσατε στο Δεύτερο Πρόγραμμα και το Τρανζίστορ.

Eίμαι η Μαρία Κοζάκου και μαζί θα είμαστε για μια περίπου ώρα σε μια εκπομπή που ηχογραφείται λίγες ώρες πριν μεταδoθεί.

Mια Άνοιξη που δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που είναι. Είναι η σιωπηλή άνοιξη της πανδημίας.  Όχι μόνο γιατί συμβαίνει έξω από το παράθυρό μας και δεν τη ζούμε, αλλά και γιατί ο καιρός τις τελευταίες ώρες κάθε άλλο παρά ανοιξιάτικος είναι. Η συνήθεια, η ρουτίνα, το οικείο, η Αγία Καθημερινότητα έχει θαφτεί κάτω από βροχές, αφρικανική σκόνη, γύρη και αρκετό χιόνι σε πολλές περιοχές της χώρας μας, αν κρίνω από τις φωτογραφίες που μου στέλνετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτά μέσω των οποίων επικοινωνούμε, καθώς όλοι είμαστε ακροβολισμένοι στα σπίτια μας.

Φέτος, το Πάσχα θα γιορταστεί πανηγυρικά στις 26 Μαΐου, την ημέρα που άνευ κορωνοΐού θα λέγαμε το τελευταίο Χριστός Ανέστη. Αντ’  αυτού, η ελλαδική Εκκλησία έπραξε το σωστό, συμμορφώθηκε προς την επιστήμη και την κοινωνική ανάγκη και έδωσε το φως στην άκρη του τούνελ για όσους το έχουν ανάγκη, καθώς ως τις 26 Μαΐου ελπίζουμε να έχει επιστρέψει η Αγία καθημερινότητα και να είμαστε όλοι εδώ, μαζί όπως και πριν. Αν μάλιστα και εκείνοι οι ελάχιστοι που πάντα υπάρχουν για να χαλάνε την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κάνουν όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, δεν μαζευτούν έξω από τις Εκκλησίες όταν θα λειτουργούν κεκλεισμένων των θυρών, τότε θα μιλάμε για επιτυχία.

Ας μη βιαστούμε όμως. Οι λίγοι πάντα είναι αρκετοί για να χαλούν τη συλλογική προσπάθεια. Σε ένα φανάρι δεν κορνάρουν όλοι, αλλά πάντα θα υπάρχει ένας, συνήθως κάπου στο τέλος της ουράς. Και αυτός αρκεί για να κατεβάζει το επίπεδο του καθημερινού μας πολιτισμού. Δεν είναι όλοι που πετούν τα γάντια και τις μάσκες τους στο δρόμο, αλλά αυτοί οι λίγοι φτάνουν για να απογοητεύουν τους υπόλοιπους. Σχεδόν όλοι κατάλαβαν, συναισθάνθηκαν τη χειρονομία του Σωτήρη Τσιόδρα να ονοματίσει έναν έναν τους ασθενείς που συνάντησε σε νοσοκομείο αναφοράς και να τους ευχηθεί περαστικά. Σχεδόν όλοι συγκινήθηκαν με αυτό. Σχεδόν όλοι κατανόησαν με τρόπο στιβαρό τη διαφορά ανάμεσα στην στατιστική από τη μία και την υπεράνθρωπη προσπάθεια να σωθούν οι ζωές από την άλλη.
Όσοι βρίσκονται στο σχεδόν δεν θα καταλάβουν ποτέ. Και αυτό το σχεδόν θα είναι μια άβυσσος που δεν θα κλείσει ποτέ.

Ακούστε όλη την εκπομπή:

 

 

 

Advertisement

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s